Oud Nieuws 4 juli 1950

FEESTELIJKHEDEN TE ZUILEN

Wat er verder te doen was. Afgezien van de opvoering van het Openluchtspel was het gisteren ’n betrekkelijk kalme dag. Des morgens om 9 uur begonnen in het Julianapark de kinderspelen, en hoewel het weer niet al te gunstig was en zo nu en dan een buitje de vreugde even kwam verstoren, werden door zowel de grotere als kleinere jeugd enige prettige uurtjes doorgebracht.

Opgeluisterd door de Harmonie St. Salvator werd des avonds 8 uur de korfbalwedstrijd SMS-DVS gespeeld. Een aantrekkelijke strijd, maar…. zonder doelpunten, die vrijwel altijd een attractie vormen. Overigens gaf het gelijke spel de krachtsverhouding goed weer. Voor de opluistering zorgde de Harmonie St. Salvator.

De Mondaccordeonver. “Ons Genoegen” gaf vervolgens een concert, waarvoor ondanks de koude avond een goede belangstelling bestond. De goede indruk, op haar laatste uitvoering gewekt, werd volkomen bevestigd. Men is met de “modernisering”, als we het zo mogen noemen, goed gevorderd.

Des avonds hebben we de fiets gepakt en een tochtje naar oud-Zuilen gemaakt om de verlichting in ogenschouw te nemen. Men heeft zowel aan de Vechtzijde als op de Zuilense laan een slotpoort geplaatst, terwijl naast de moderne wijze van verlichting ook de oude er is. Zo had men langs de Vechtzijde grote turven aangebracht. Deze werden met petroleum overgoten en in brand gestoken. Een aardig idee en een aardig gezicht. Ook de oud-Hollandse herberg had een verlichting. In het nieuwe Zuilen is een fraaie verlichting aangebracht door Mariëndaals Belang, welke een feërieke indruk maakt. Verder zijn de fraaie verlichtingen in de St.-Winfridusstraat, St.-Bonifaciusstraat, Lelimanstraat enz. Het gebouw van het Groene Kruis is fraai belicht, en ook de diverse winkels hebben aan de “illuminatie” de nodige aandacht besteed.

Fotobijschrift: Van de vele festiviteiten een keuze moeten maken. Het werd een foto van de Utrechtse Christelijke Korfbalvereniging ‘Sport Maakt Sterk’ (SMS, onder de leden rouleerde de koosnaam ‘Sjans Met Succes’.

Oud Nieuws 3 juli 1925

[zonder kopregel]

In ons verslag van de inwijding van de Oranjekerk te Utrecht in het Avondblad van 1 dezer staat, dat de kerk ligt tegenover het Van Kol-park. Om misverstanden te vermijden, zij hier meegedeeld, dat met deze minder juisten naam bedoeld wordt de stichting van den heer J. Kol in leven chef der firma Vlaer & Kol te Utrecht, dragende den naam van “Volkstuin”. De Oranjekerk, zoowel de vroegere noodkerk, als de thans ingebruik is genomen, staan op terrein, dat door zijne en zijner erfgenaam welwillende medewerking verkregen is.

De Oranjekerk (inmiddels op de toren na gesloopt) gezien vanaf de ingang van de Volkstuin…

 

Oud Nieuws 2 juli 1937

Voet gekneusd

Vanmiddag om half twee stond een 17-jarig meisje uit de Dr. Schaepmanstraat op de Oude Gracht te praten op het trottoir vóór het schoenenmagazijn der firma Presburg. Met één voet stond het meisje op den rijweg.

Zij bemerkte niet dat er een vrachtwagen in aantocht was, die even later over haar voet reed, waardoor dit lichaamsdeel ernstig werd gekneusd.

Per auto van den G.G. en G.D. werd het slachtoffer naar de Rijksklinieken ter verpleging overgebracht.

Fotobijschrift: bij wijze van uitzondering een plaatje uit Utrecht: de firma Presburg aan de Oude Gracht.

Oud Nieuws 1 juli 1940

Julianapark in den overgang van voor- naar midzomer

——

Het luisterrijke seizoen van rijkelijken bloei van bomen en heesters spoed alweer te einde. Thans bloeien nog de Deutzia’s en spirea’s en geuren nog de bloesems van jasmijn en van linde.

De vroegbloeiende rozen zijn al over haar hoogtepunt heen, maar er volgen nog tal van zomer- en herfstrozen.

Momenteel trekken de overdadig bloeiende lavendels in de Ericavallei aan den voet van het terras van Café Juliana de aandacht.

Naarmate de planten in het Julianapark thans bij den overgang van den voor- naar den midzomer in mindere mate op de voorgrond treden, schenke men zijn belangstelling aan het eveneens in dit park te bewonderen dierenleven.

In de hertenkamp dartelen vier jonge damherten naast hun moeders. Van tijd tot tijd houden ze wedstrijden in het in woeste vaart over het ruime grasveld galoppeeren. Bij het hooren van hun moeder’s roep, een zacht geblaat, rennen de kindertjes ademloos naar moeder terug. Om weer op krachten te komen mogen ze zich daarna laven aan de moedermelk.

De hertebokken, die in ’t voorjaar hun gewei hebben afgeworpen, dragen nu alweer het a.s. bastgewei, een met vel overtrokken voorloopig gewei, waaruit binnen enkele weken het nieuwe gewei zal ontstaan.

In de rotonde merken we een mooie verzameling parkieten op, waaronder grasparkieten in groen, gele en blauwe kleur.

De jonge waterhoentjes, Casarca’s, Magelhaen – en Toulouseganzen, alsmede de kalkoen – en de zilverfazantkuikens groeien voorspoedig op.

In de nieuwe volière zien we kuikentjes van de gewone- en van de witte boschfazanten met hun pleegmoeder, een bruine krielkip.

Binnenkort worden kuikens verwacht van de pauwen en van de parelhoenders, alsook van de goudfazanten.

Voor den planten- als voor den dierenliefhebber blijft het Julianapark aldus een stadstuin, die hen volop doen genieten.

 

Fotobijschrift: ‘In de hertenkamp…’