Over een Natuurspel in het Julianapark.

Lijkt me best voor herhaling vatbaar: een puzzeltocht – natuurspel – dat zich gedurende twee maanden afspeelt in het Julianapark. En… hoe meer deelnemers, hoe groter de te wiinnen prijs! Goed bedacht. We lezen er alles over in het Utrechts Nieuwsblad van 30 juni 1965

Natuurspel in Julianapark

Evenals vorige jaren, heeft de gemeentelijke commissie plantsoenbescherming te Utrecht voor de zomervakantie weer een Natuurspel georganiseerd, dat zich dit jaar geheel in het Julianapark zal afspelen. Het begint donderdag 1 juli, einddatum dinsdag 31 augustus.

Men kan aan dit spel meedoen door voor een kwartje een deelnemersboekje te kopen bij het stadhuis, kamer 53, VVV-bureau Rijkade, bij de speeltuinleiders van Transwijk, Merwedekade, Boisotstraat, Jong Leven (Stauntonstraat), Cervanteslaan en Bankaplein, bij de gemeentelijke inspectie lager onderwijs, Wilhelminapark 27a en het voormalig gemeentehuis van Zuilen.

Het boekje bevat naast de voorgeschreven wandeling door het Julianapark 22 vragen, die met goed observeren en enige kennis van de omgeving volgens de gemeente, niet zo heel erg moeilijk te beantwoorden zijn.

Hoe meer inzendingen er bij het bureau jeugdzaken van het stadhuis binnenkomen, of liever gezegd hoe meer deelnemersboekjes er worden verkocht, des te waardevoller zijn de prijzen. De eerste prijs is 35 procent van de totale opbrengst van de boekjes, de tweede prijs 25 procent en de derde prijs 15 procent. Verder is er een aantal kleinere prijzen ter gezamenlijke waarde van 10 procent van de opbrengst.

Natuurspel

Mevrouw van der Horst in het Julianapark bij de papagaaien. Het lijkt alsof zij zegt: ‘Kijk, dat is nou een papegaai…’ Dat zou natuurlijk heel mooi passen bij dit knipsel, maar ja, de foto is helaas zonder geluid. (En ze heeft ook geen boekje in de hand, dus ik denk niet dat zij meedoet aan het natuurspel.) Overigens: heeft iemand nog zo’n boekje bewaard? Daar maakt u het Museum van Zuilen heel blij mee! 

Over de Koningin Emmaschool in Zuilen

In het Reformatorisch dagblad van 29 juni 1979 stond een mooi artikel over de Koningin Emmaschool in Zuilen:

Sinds 1850 onderwijs aan kleuters in Oud-Zuilen

(van onze regioredactie)

OUD-ZUILEN – “Meester, als ik 30.000 gulden uitzet de komende 5 jaar, wat levert me dat dan op aan rente?” Niet zelden bellen inwoners meester L. Dijk in Oud-Zuilen nog op om dergelijke vragen te stellen. En wat heb je ook anders te verwachten, wanneer je al 24 jaar “bovenmeester” bent van de dorpsschool, de Koningin Emmaschool. Ook nu nog is het schooltje het centrum van allerhande activiteiten in Oud-Zuilen, alhoewel haar voortbestaan wel wordt bedreigd door de steeds toenemende gezinsverdunning. Evenals dat het geval was met de uit 1850 daterende kleuterschool voor bijzonder neutraal onderwijs. Alleen het bestuur hiervan bestaat nog.

Het kleuteronderwijs dateert in Oud-Zuilen reeds van 1850, zo vertelt de heer Dijk. En hij betreurt het dat er momenteel te weinig leerlingen zijn om nog een kleuterschool te laten draaien. In genoemd jaar overleed de toentertijd op Slot Zuylen wonende generaal baron van Tuyll van Serooskerke. Deze liet bij testamentaire beschikking een flink bedrag aan geld na voor het stichten van een “bewaarschool” in het dorp. Een deel van het bedrag diende voor de bouw van twee huisjes (onder één kap) terwijl van de rente van het resterende bedrag het onderwijs bekostigd moest worden. Ook was in het testament vastgelegd hoe de bijzonder neutrale “kleuterschool” diende bestuurd te worden. De dominee van de plaatselijke Hervormde kerk had de taak voorzitter te zijn, de burgemeester penningmeester en het hoofd van de school secretaris.

“Vrij Brand”

Tot 1940 heeft de bewaarschool aan de Vecht gedraaid. Een van de huisjes diende als huisvesting voor de “juf” terwijl in het andere de kinderen werden zoet gehouden. De “kleuteronderwijzeres” verrichtte haar activiteiten voor 100 gulden “’s jaars” en genoot het voorrecht van vrije inwoning en “vrij brand” (gratis turven stoken).

Door de stijgende personeelskosten, ook al was de juf onbevoegd, bleek handhaving van de “Van Tuyllschool” in de beginjaren veertig niet meer mogelijk, zodat men noodgedwongen moest sluiten.

Nolutenboek

Meester Dijk, hoofd van de huidige Koningin Emmaschool en van geboorte afkomstig uit Groningen, verricht zijn taak als onderwijzer in Oud-Zuilen reeds vanaf 1954. “Wie schetst mijn verwondering”, aldus de heer Dijk, “toen ik hier kwam wonen en op de zolder van de voormalige bewaarschool een oud notulenboek van de Van Tuyllschool aantrof. Het kapitaal bleek nog steeds in handen te zijn van de plaatselijke burgemeester, die het beheer ervan aan een ambtenaar had opgedragen. De huisjes waren echter door onverklaarbare oorzaak verkocht. De rente van het Van Tuyll-kapitaal was in al die jaren gegroeid tot een flink bedrag”.

In hetzelfde jaar werd de gemeente Zuilen voor het grootste gedeelte bij Utrecht gevoegd terwijl het huidige Oud-Zuilen bij Maarssen kwam. Na een handtekeningenactie, gesteund door het gemeentebestuur, kon men al spoedig, uiteraard nu onder de kleuteronderwijswet, weer van start gaan. En dat in een lokaal van de bestaande openbare Koningin Emmaschool.

Totdat voor 5 jaar geleden men niet meer aan het toen verplichte leerlingenaantal van 21 kwam, moest men voor de tweede keer een punt achter het kleuteronderwijs zetten. Momenteel is, zoals beschikt, het “bewaarschool-kapitaal” in beheer van de plaatselijke burgemeester Q. Waverijn, die officieel dan ook nog altijd de penningmeester van het bestuur van de niet meer bestaande Van Tuyllschool is. Pogingen om het geld weer in te zetten voor kleuteronderwijs in Oud-Zuilen, zijn tot nu toe altijd mislukt.

De enige vorm van onderwijs in het dorpje aan de Vecht is momenteel de openbare Koningin Emmaschool, bestaande uit twee klassen. Onderwijzend personeel: de 53-jarige meester Dijk en zijn vrouw. Ook voor deze school valt het niet mee door het teruglopend aantal leerlingen het hoofd boven water te houden. Per gratie heeft men enkele weken geleden van GS toestemming gekregen dat het schooltje in ieder geval de komende drie jaar nog eenklassig mag voortbestaan. Twee jaar geleden vierde men haar 90-jarig bestaan.

Het afgelopen schooljaar gingen er nog 25 leerlingen op school. Het komende jaar zullen dit er nog maar 18 zijn. De enige hoop is gevestigd op de 29 woningen die in de komende jaren in Oud-Zuilen gebouwd zullen worden. “Vooral de inwoners van het dorp”, aldus de heer Dijk, “willen dit schooltje voor geen geld missen”.

“Reeds jarenlang vervult het gebouw een centrumfunctie. Daarbij is onze manier van onderwijs geven nog altijd goed verkoopbaar. Dit blijkt wanneer de kinderen die op “vernieuwingsscholen” hebben gezeten regelmatig hierheen worden gestuurd. De ouders weten dat we er hier flink aan trekken en zij moeten er mee akkoord gaan dat we de leerlingen dwingen tot prestatie. Ze moeten leren werken en daar zijn we echt niet zuinig mee”.

Toekomst

Of het schooltje ook het 100-jarig bestaan nog zal meemaken? Meester Dijk betwijfelt het. “Gezien de prijzen van de huizen die hier gebouwd worden zit het er niet in dat hier jonge gezinnen komen wonen. Dat de school momenteel doordraait, vind ik een goede zaak. Het is in overeenstemming met datgene wat de autochtone bevolking wil. Een ding is zeker, mijn vrouw en ik willen het schooltje hier netjes afmaken”.

Emmaschool

De ‘Bewaarschool’ in het oude dorp Zuilen. Hier ziet u hoe de kindertjes uit Zuilen in 1924 onder de hoede van juf Costerus bewaard bleven voor het nageslacht. Op de middelste rij, 2e van links zien we het meisje Hesse.

 

Feest in de St.-Willibrordusstraat in Zuilen

In de St.-Willibrordusstraat (komt niet zo heel vaak voor in deze Oud Nieuws-reeks) werd het 50-jarig huwelijksfeest van het echtpaar Boekhout gevierd in het… Pastoor Schiltehuis. We lezen er alles over in het Utrechts Nieuwsblad van 15 juni 1961.

Willibrordusstraat

WOENSDAG 28 JUNI zijn de heer en mevrouw Boekhout, Molenwerfsteeg 9 te Utrecht, vijftig jaar getrouwd. Men viert dit zaterdag 1 juli van 15 tot 17 uur met een receptie in het P.S.-huis aan de St.-Willibrordusstraat. De heer A. Boekhout is 76 jaar. Hij werkte altijd in de houthandel. Mevrouw G. Boekhout-Lamars is 73 jaar. Er zijn 10 kinderen, 33 kleinkinderen en 4 achterkleinkinderen.

 

 

 

 

Huurverlaging, wie wil dat nou niet? (komt wel door de crisis!)

Huurverlaging: een van de gevolgen van de economische crisis is dat de huur van woningen omlaag gaat. In 1934 is er ook nog geen sprake van woningnood. Dan kan je zomaar een advertentie tegenkomen in het Utrechts Nieuwsblad van 27 juni 1934. Mooie omschrijving: ‘zuiver en stankvrij’!

HUURVERLAGING

Ruime Boven- en  Benedenhuizen, zuiver en stankvrij Joh. van Andelstr. f 4.75 p.w. boven Linnaeus straat en Galvanistr. f 4.75 boven, f 5.00 beneden, bevr. van Kooten, Woningbur. Ampèrestraat 2bis. Zonder kosten.

Galvanistraat

Uiteindelijk zijn de woningen blijkbaar toch verhuurd. Want zeg nou zelf: € 2,30 per week, wie wil daarvoor nou  NIET in de Galvanistraat wonen!

Honder jaar Elinkwijk in Zuilen, feest dus.

Een bericht dat verslag doet van de receptie van een vereniging ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van die vereniging. Maar dit bericht stond in het Utrechts Nieuwsblad van 26 juni 1944. En dat is nu al weer 75 jaar geleden. Dus bestaat de voetbalvereniging ‘Elinkwijk’ (want hier hebben we het over) een hele eeuw! HONDERD JAAR ELINKWIJK!

Receptie “Elinkwijk”

Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de A. & VV “Elinkwijk” vond Zaterdag in het Ontspanningsgebouw van Werkspoor N.V. een receptie plaats, tijdens welke wel zeer duidelijk aan het licht is gekomen, dat Elinkwijk, al is de club dan van de jongere generatie, zich in de sympathie van talrijken mag verheugen. Vooral ook kwam tot uiting welke een belangrijke plaats de club inneemt onder de bevolking van Zuilen, waaruit wel blijkt dat het doel niet is misverstaan.

Namens de Feestcommissie was het de heer J. Dirks, die de receptie opende. In dit openingswoord wees hij nog eens op de moeilijke omstandigheden waaronder Elinkwijk zijn taak heeft moeten verrichten en groot is geworden ondanks de stormen die over haar zijn gekomen en stelde vast dat thans alle voorwaarden aanwezig zijn om uit te groeien tot een der grootste clubs van het land, waartoe de leiding van het huidige bestuur borg staat.

Het was daarna een komen en gaan van afgevaardigden en voor ieder van hen had de voorzitter van Elinkwijk, de heer H. Schuring, het juiste dankwoord. De eerste die voor de receptietafel kwam, was de aanvoerder van het eerste elftal, Loggen, die het bestuur namens zijn ploeg een foto van het 1e elftal aanbood. De N.V.B. was vertegenwoordigd door den heer G. Kruyer, die de gebruikelijke presse-papier had meegebracht, terwijl de heer M. Welle, vergezeld van de heer Bouwens, namens de afd. Utrecht de plaquette toezegde. Dr. Jong bracht de felicitaties van het Med. Sportkeuringsbureau over en na hem zagen wij den heer O. Norbruis, Burgemeester van Zuilen, die de toezegging deed, dat het Gem. bestuur van Zuilen, wanneer mogelijk, Elinkwijk ter wille zal zijn.

Elinkwijk

Van deze feestelijkheden zijn (tot nu toe) geen foto’s voorhanden. Het is 1944 en vrij fotograferen is door de bezetter verboden! Dit is een ansichtkaart die de Elinkwijk-supporter Van Dijk tekende. Leden van den supportersvereniging van Elinkwijk kregen ter gelegenheid van hun verjaardag zo’n ansichtkaart. Ieder jaar een andere tekening.

Verkeersbrigadier uit de Zuilense Van Egmontkade onwel…

Verkeersbrigadier, wie kent ze nog? Hielpen mensen (vaak scholieren, in de omgeving van een school) naar de overkant. Maar ook verkeersbrigadiers zijn mensen. dat blijkt wel uit dit artikel in het Utrechts Nieuwsblad van 25 juni 1962:

Verkeerbrigadier door flauwte bevangen

Een van de Utrechtse verkeersbrigadiers, die ’s zaterdags wandelaars helpen oversteken op drukke kruispunten, is zaterdag tijdens zijn werk door een flauwte bevangen.

Hij viel tegen een auto aan en moest naar het Academisch Ziekenhuis worden gebracht. Daar bleek, dat hem niets ernstigs was overkomen.

Het gebeurde omstreeks 14.15 uur op de voetgangersoversteekplaats in de St.-Jacobsstraat. De 18-jarige W. Ebbeling van de Van Egmontkade 84 liep het zebrapad op, toen een automobilist, die groen licht had gekregen, wenkte dat hij de verkeersbrigadier voor wilde laten gaan.

Zodra de heer Ebbeling het zebrapad was opgelopen, zakte hij in elkaar, daarbij de auto rakend, waar hij net voorlangs gelopen was.

Een agent van politie heeft hem eerst per auto naar het hoofdbureau gebracht. Daar werd besloten dat het beter was, wanneer hij voor onderzoek naar het Academisch Ziekenhuis zou worden gebracht.

Een arts constateerde dat de verkeersbrigadier slechts door een flauwte bevangen was geweest.

verkeersbrigadier

Van het voorval geen foto beschikbaar. Dan maar een plaatje van de locatie waar de verkeersbrigadier woonde. Voorbij de zijstraat, in het midden ongeveer. 

1200 jaar Zuilen werd gevierd(!) in 1950.

Maar het is dan ook nogal wat: 1200 jaar bestaan van een gemeente. Dat zijn er niet zo heel veel hoor. Vandaar de aandacht in het Utrechts Nieuwsblad van 20 juni 1950. Het werd dan ook een programma dat er zijn mocht!

Programma Zuilens 12e Eeuwfeest

Aan de eigenlijke feestweek in Zuilen (van 1-8 Juli) is een voorspel verbonden, want op Zaterdag 24 Juni wordt de wielerronde van Zuilen verreden, georganiseerd door de U.W.C. “De Volharding”. Er is tevens een verbonden een race op transportrijwielen, een nieuwigheid voor Zuilen.

Dan is er op 29 Juni het bezoek van het Engelse Politie Muziekgezelschap uit Engeland. Dit gezelschap zal des avonds ongeveer 7 uur in Zuilen arriveren en daar worden verwelkomd, o.m. door het Zuilense Fanfarecorps. Na de begroeting zullen beide corpsen, onder het spelen van pittige marsen, optrekken naar de tuin van het gemeentehuis. Daar zullen de Engelse politiemannen kennis maken met hun z.g. pleegouders. In de tuin van het gemeentehuis wordt vervolgens een concert gegeven, waarbij beurteling zal worden opgetreden.

De inzet van de herdenking zal plaats hebben op Zaterdag 1 Juli, des morgens elf uur, in het Juliana-Restaurant. Daar zal Burgemeester O. Norbruis een rede houden en de feestweek openen. Te half drie wordt door het Zuilense Fanfarecorps een concert gegeven in de tuin van het gemeentehuis. In de omgeving van het gemeentehuis zal zich te drie uur opstellen een grote optocht, die te half vier zal starten voor een rondgang door de gemeente, begeleid door het Engelse Politie Muziekgezelschap en het Zuilense Fanfarecorps. Onderwijl zal, aanvangende half 3, een viswedstrijd in het Merwedekanaal worden gehouden. Na de optocht en hengelwedstrijd gymnastiekuitvoering door Sport Vereent in het Julianapark, aanvangende half zes. Te acht uur wordt in hetzelfde park weer een concert gegeven. Tot slot vuurwerk.

1200 jaar

De deelnemers aan het toneelspel kregen als herinnering een tegeltje.

Iedereen lijkt Nederland (en Zuilen) te verlaten: men emigreert

Zoals dat het: schering en inslag lijkt het wel. ‘Men’ vond Nederland te vol en emigreert. Men koos vaak voor een toekomst in Canada, Australië, Nieuw Zeeland enz.

Hoe het onze Nederlanders daar verging komt dan met enige regelmaat in de krant. Zo ook dit artikel dat in het Utrechts Nieuwsblad van 23 juni 1962 geplaatst werd.

Emigrant uit Utrecht zegt :

Bouwen is in Australië anders en makkelijker

In 1952 emigreerde de Utrechter Johannes van de Velden met zijn gezin naar Brisbane in Australië, waar hij nu als timmerman werkt. En met succes: het is hem zo meegelopen dat hij een auto heeft gekocht en een eigen huis heeft gebouwd. Zijn gezin bestaat uit zijn vrouw Jannetje van de Velden-van den Boogaard, de jongens Johannes en Ronald en het meisje Johanna. Zij hebben gewoond in de Koppestokstraat 18 in Utrecht.

koppestokstraat

 

De heer Van de Velden werkte in Utrecht voor het aannemingsbedrijf Krap. Hij kwam naar Australië om te werken bij een bouwmaatschappij die een contract had om 300 woningen te bouwen in Brisbane. In zijn vrije tijd bouwde de heer Van de Velden zijn eigen huis met, drie slaapkamers. Het kostte hem twee jaar werk en 1.700 Australische ponden, maar de handelswaarde van het huis is 3.500 pond.

Zijn dochter is modiste in Brisbane, zoon Ronald bezoekt de school nog en zoon Johannes is bij de Australische marine waar hij de bijnaam van „een handige jongen” kreeg. De heer en mevrouw Van de Velden kregen in 1958 de Australische nationaliteit.

De heer Van de Velden, die had gehoopt dat zijn oudste zoon hem in het bouwbedrijf zou volgen, zei dat het bouwen in Australië heel anders is dan in Nederland en veel gemakkelijker. Het klimaat zorgt voor gunstiger arbeidsomstandigheden en het is voor de heer Van de Velden nooit moeilijk geweest werk te vinden.

Het klimaat vindt de familie heerlijk. Negen maanden van het jaar kan men er in shorts werken. Mevrouw Van de Velden vindt dat zij financieel gezien in Australië beter af is. Wij hebben hier meer bereikt dan wij in Holland hadden gekund, is haar mening.

 

Met dank aan de Jeep van de Zuilense politie …

Na de Tweede Wereldoorlog beschikte de poltie van Zuilen over een Jeep. Die kwam goed van pas, zo blijkt uit dit arttikel in het Utrechts Nieuwsblad van 22 juni 1948:

ALS IN EEN FILM…

Motorrijder zwom over de Vecht

Bij meer of minder belangrijke motorsport-evenementen geven vele deelnemers er de voorkeur aan, langs de Vecht naar huis terug te rijden, in plaats van zich te begeven langs de drukke Amsterdamsestraatweg. Nu is daar geruime tijd geleden een dodelijk ongeval gebeurd, en daar deze dagen de Utr. Prov. Motorclub een betrouwbaarheidsrit had gehouden, en vele motorrijders waarschijnlijk de stille weg zouden verkiezen, had de politie te Zuilen ’t nuttig geoordeeld, extra toezicht uit te oefenen. De jeep van de politie was present en alles verliep aanvankelijk naar wens.

Tot plots in de verte ’n motorrijder naderde, die zig-zag over de weg slingerde, daardoor gevaar opleverde voor het overige verkeer en bovendien voor zichzelf, want enkele malen naderde hij bedenkelijk de waterkant. De politie er natuurlijk op af, maar toen de motorrijder de agent zag naderen, liet hij zijn voertuig in de steek, wrong zich door 1 meter brede doornhaag en verdween in ’t korenveld. Nu was de haag geen bezwaar voor de politieman, hij werkte zich er evenzo door- of overheen, doch in het korenveld kon hij de man niet ontdekken. Doch ook deze moeilijkheid werd opgelost, want de snelle jeep had spoedig assistentie gehaald, ’t korenveld werd omsingeld en een soort klopjacht begon. Op flinke afstand van zijn achtervolgers kwam de man plotseling tevoorschijn, rende naar de Vechtoever, sprong te water en zwom naar de overzijde. Ook dit behoefde voor de politiemannen geen bezwaar te zijn, want zwemmen kunnen ze als de beste, maar wel was het nutteloos. Immers: de achtervolgde had een flinke voorsprong en kon zich gemakkelijk aan het oog onttrekken, en bovendien was er nog de motorfiets, die wel voldoende inlichtingen zou verschaffen omtrent de identiteit van de bestuurder. Dus terug naar de doornen haag. Toen men in de nabijheid kwam, zag men juist iemand op de motor in de verte verdwijnen… Men stond nu voor raadselen. Had de achtervolgde man het voertuig gestolen? Heeft hij een handlanger gehad, die nu de motor in veiligheid bracht, of had deze de onbeheerd staande motor maar meegenomen?… Men wist het op dat moment niet, maar er zijn voldoende aanwijzingen om te verwachten, dat de ten koste van een nat pak verkregen of liever behouden vrijheid van de vluchteling zal van korte duur zijn, dat hij spoedig zal worden aangehouden en zich dan voor zijn vreemdsoortig optreden zal hebben te verantwoorden, evenals zijn vermoedelijke handlanger.

Jeep

 

‘… De jeep van de politie was present …’

 

Over de brand bij de borstelfabriek Gebrs Jonker in Zuilen

De borstelfabriek van de Gebrs. Jonker bestond uit vele loodsen. De houten loodsen en het vele hout en vezels voor het maken van borstels, daar zijn de vlammen snel mee klaar. In het Utrechtsch Nieuwsblad van 21 juni 1940 lezen we erover:

Borstelfabriek te Zuilen in brand

(van onzen correspondent)

Zuilen, 21 Juni. – Gistermiddag om 4 uur brak brand uit in een der groote loodsen van de Borstelfabriek der firma Gebr. Jonker alhier.

De oorzaak moet naar alle waarschijnlijkheid worden gezocht in het spelen met vuur door kinderen. Op dezelfde plaats, die aan den openbaren weg is gelegen, is meerdere malen een begin van brand ontstaan[1] om een en ander in de kiem te smoren.

Deze keer echter laaiden de vlammen in een oogenblik in alle hevigheid op, en ontstond binnen enkele minuten een vuurzee die het ergste deed vreezen.

 

De gedeeltelijk uit hout opgetrokken, en geteerde loods, gevuld met zeer brandbaar materiaal zooals vezelstoffen, brandde in een oogwenk als een fakkel, aangewakkerd door de langdurige droogte en de krachtige Oostenwind.

Er was groot alarm gegeven, en binnen zeer korten tijd bestreed de Zuilensche brandweer het vuur met een groot aantal stralen.

Men zag echter al spoedig in dat het lange gebouw niet behouden zou kunnen blijven, en ging er toe over in het midden van de loods een watergordijn te plaatsen. Door deze verstandige maatregel wist men het vuur te beperken. Niettemin gingen wel veel grondstoffen verloren en brandde het onbeschermde gedeelte tot de grond toe af.

Vele gemeente autoriteiten waren ter plaatse, waarvan wij het eerst den gemeentesecretaris, den heer A.J. van der Weerd opmerkten.

Binnen een half uur had men kans gezien, deze brand, die zich in den beginne zeer ernstig liet aanzien, te bedwingen.

Borstelfabriek

Geluk bij een ongeluk: de Vrijwillige Brandweer Zuilen zat ‘om de hoek’. 

[1] In de krantentekst ontbreekt een regel, vermoedelijk: maar het is de brandweer steeds gelukt …