Net als bij de Daalseweg/Edisonstraat het geval is, werd langs een deel van de Amsterdamsestraatweg ook een aantal woningen gebouwd die horen in Complex I van woningbouwvereniging Zuilen. Het betreft de nummers 613 tot en met 659.

Ook net als bij de Daalseweg/Edisonstraat zijn dit slechts woningen en geen winkels. Het verhaal lijkt gauw verteld. Maar… gelukkig woonde op dit stukje toch een markante familie voorbij de Westinghousestraat. Op nummer 655 woont de weduwe J. van Hoorn-Sterenborg. Zij was de moeder van de gemeentearchitect van Zuilen, de heer W.C. van Hoorn. Een dochter van mevrouw Van Hoorn trouwde met P. Dirks.

In de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw trokken door Zuilen wekelijks deze straatmuzikanten om ‘het straatgebeuren’ enige extra luister bij te zetten. Na afloop van een of twee muziekstukken pakte men het boeltje weer op om enkele straten verder weer de trommels en blaasinstrumenten ter hand te nemen. Ondertussen werd er huis aan huis gebeld voor een kleine financiële bijdrage. Voor een dubbeltje extra (later werd dat natuurlijk een kwartje) speelde men in de voorkomende gevallen graag een verzoeknummer.

De heer Dirks fotografeerde regelmatig en gelukkig kwam een aantal van die foto’s in bezit van het Museum van Zuilen. Zo kunnen we u een mooi tijdsbeeld laten zien: de straatmuzikanten. In Zuilen liepen niet de Veermannen (die gaven hun vrolijke noten de vrijheid in de straten van Utrecht). In Zuilen deden dat Pa van Loenen en zijn zonen. Wekelijks kwam het drietal door de straat, en voor een dubbeltje extra, werden ook verzoeknummers gespeeld, met verjaardagen vooral ‘Lang zal ze leven’ speelden. Zo wist de hele straat dat er een feestje gevierd werd.