Oud Nieuws 31 augustus 1898

ZUILEN. 31 Aug. Al beletten omstandigheden de bewoners van ons klein dorp door feestviering uiting te geven aan hunne Oranje-gezindheid, voorwaar, de overal uitgestoken vlag bewijst, meer dan een feest kan doen, dat het koningshuis ook hier geeerd wordt.

Om half tien werd in de Hervormde Kerk een godsdienstoefening gehouden en door den predikant, naar aanleiding van 1 Koningen 3 vers 9 het eerste deel, van dezen gewichtigen dag herdacht.

Namens de gemeente werden de schoolkinderen getracteerd en een gedenk-penning uitgereikt.

Bizondere vermelding verdient de zeer aardige wijze waarop mejuffrouw van Embden de bewaarschoolkinderen eene voorstelling deed geven van de Kroningsplechtigheid; geene moeite heeft zij ontzien, om hen een aangenamen indruk van die heugelijke gebeurtenis te doen bewaren.

Ten slotte werd in een weiland van Mevrouw de Baronnesse van Tuijll een lindenboom geplant, waarbij verschillende personen zóó in vervoering geraakten, dat zij de vaderlandsche liederen aanhieven.

.‘De Hervormde Kerk’ van  Oud Zuilen 

Trots op Werkspoor deel 7

Ook deze week mogen we probereen u trots op Werkspoor te maken. (‘We’ zijn de filmmaker Peter Bastiaanse en ik)

Het verhaal van deze week betreft de heer Van den Brink. Hij werkte bij Werkspoor en kreeg op een kwaad moment een plaat tegen zijn hoofd waardoor hij invalide werd.

Tenminste, dat dáchten zijn collegae. Achteraf bleek dat Van den Brink de ziekte MS had, die zich ongeveer gelijktijdig manifesteerde. (Hij werd dankzij wilskracht en goede verzorging toch nog 74 jaar)

Zij collegae vonden het zo erg, dat ze met toestemming van hun chef een invalidenwagen voor Van den Brink bouwden: vuurrood en drie meter lang, vertelde de kleinzoon die me de foto’s en het verhaal kwam brengen.

Gerard van der Louw uit de Geraniumstraat, die al vaker voor ons zijn kunnen op het gebied van modelbouw toonde, maakte het schaalmodel!

Oud Nieuws 29 augustus 1956

Geld verdween uit kassa en keuken

In de afgelopen nacht is ingebroken in de kruidenierswinkel van de heer A.B. aan de De Lessepsstraat 45 te Utrecht.

Door het forceren van het slot van de achterdeur kwam(en) de dader(s) in de keuken en via de keuken in de winkel. Daar werd alles overhoop gehaald. De lade van de winkelkassa werd in de keuken teruggevonden. Daaruit was f 100.- wisselgeld verdwenen. Uit de keukenkast was een bedrag van f 22.- ontvreemd.

Fotobijschrift: Een kijkje in de druk beklante winkel van kruidenier Bregman uit de De Lessepsstraat. “Heel Zuilen kende deze winkel”, aldus de heer Bregman Jr. Zijn vader en moeder staan achter de toonbank, links achter de toonbank staat Riet Schipperijn. De foto is van rond 1960. Dat is te zien: de magere jaren van na de oorlog zijn duidelijk voorbij. Maar nu is het inmiddels wel Utrecht!

Oud Nieuws 28 augustus 1963

Gouden galerij

HET ECHTPAAR Maurer, Burgemeester van Tuyllkade 38 bis te Utrecht, is woensdag 28 augustus vijftig jaar getrouwd. De 72-jarige heer A.W. Maurer was 46 jaar als calculator in dienst van Werkspoor. Hij is trouwens niet de enige uit de familie, die aan dit bedrijf zijn verbonden. Een broer van hem werkte er lange tijd en zijn enige zoon is er nu ook reeds ruim 30 jaar werkzaam. De 70-jarige mevrouw G. Maurer-Kaspers noemt het de Werkspoorclub. Het echtpaar heeft twee kleinkinderen. Het is jammer, vindt mevrouw Maurer, dat we er vijftig jaar geleden niet aan gedacht hebben in een andere maand te trouwen. We krijgen nu minder familiebezoek, omdat de meesten in augustus met vakantie zijn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Oud Nieuws 27 augustus 1958

Gemeenschapsraad vergaderde

Terugblik op vier jaar Zuilense arbeid

Houding CPN gelaakt

(Van een onzer verslaggevers)

In het voormalige Gemeentehuis te Zuilen kwam dinsdagavond de Gemeenschapsraad voor de laatste maal in zijn huidige samenstelling bijeen.

De agendapunten werden, zoals gewoonlijk, door de voorzitter, de heer K. Kievit, vlot doorgehamerd. Veel nieuws was er niet in deze vergadering. De gymnastiekvereniging Sport Vereent kampt, met betrekking tot tegenwoordig berekende zaalhuur, volgens Utrechts tarief met moeilijkheden. Dr. Wilhelmy (P.v.d.A.) deed een goed woord voor deze vereniging, dat trouwens algemeen steun vond in de vergadering. Getracht zal worden een oplossing te vinden.

Autoboxen, die gepland waren op de Prinses Irenelaan, worden niet gebouwd.

LASTIGE NUMMERS

Er zijn moeilijkheden met de huisnummering in de Prinses Irenelaan. De directeur van de Bouw- en Woningdienst wil dit gedeelte dat in westelijke richting aansluit op de Prinses Beatrixlaan, eveneens Prinses Beatrixlaan gaan noemen. Het gevolg hiervan zou zijn, dat alle drukwerken met briefhoofden enz. van bewoners van de nu hetende Prinses Irenelaan waardeloos zouden worden. De Gemeenschapsraad was gezien de kosten dat dit voor de “slachtoffers” mee zou brengen niet bijzonder enthousiast over dit voorstel. De zaak is dan ook nog niet beklonken.

De heer A.J. Kuiper (K.V.P.) zag zich genoodzaakt, wegens vertrek naar Eindhoven, als lid der G. R. te bedanken, hetgeen hij schriftelijk kenbaar maakte

STRAFFEN OP SCHOOL

Mevrouw N. Perrenet-Vels, (P.v.d.A.), brak een lans voor de jeugd, die als zij kattenkwaad uitgehaald hebben op diverse scholen gestraft worden met ontzegging van gymnastiekles.

Volgens spreekster hebben alle kinderen, ondeugend of niet, deze lichamelijke oefening hard nodig. Er zijn mogelijkheden genoeg, te straffen op andere wijze. Naar een ander, waarmee de Gemeenschapsraad het niet eens is, ontzegging dus van gymnastiekles, zal een onderzoek worden ingesteld.

Het begon als de woning van de directeur van de Borstelfabriek Gebrs. Jonker. Daarna werd het ‘Het Gemeentehuis van Zuilen. Na de anexatie werd dit het ‘Voormalig gemeentehuis’ en sinds 2010 gaat het pand verder onder de naam ‘Parel van Zuilen’.

 

Oud Nieuws 26 augustus 1953

Victoria-kampioenschap van Nederland

De Stichtse Vicky-club “De Knalpotridders” organiseert op Zondag 6 September een monsterpuzzelrit voor alle merken bromfietsen over plm. 95 km door een prachtig mooie omgeving in de provincie Utrecht over goed begaanbare wegen. De gemiddelde snelheden zijn 20 of 27 km per uur. Deze rit is door de contactcommissie Victoria Ver. in Nederland aangewezen als de tweede van de drie ritten om het individueel en team-Viktoria kampioenschap van Nederland 1953.

Vele mooie prijzen zijn beschikbaar gesteld.

De start zal plm. 10 uur plaats hebben bij Café “Het Kalfje” aan de Biltsestraatweg te De Bilt.

Inschrijving tot en met Maandag 31 Augustus. Inschrijfgeld f 1.- voor leden. Aanmeldingen bij A. Haverlag, Balderikstraat 127, Zuilen, of bij de voorzitter G. van Doorn, Beethovenlaan 47, Utrecht, giro 576197.

Fotobijschrift: … voor alle merken bromfietsen … (dus misschien ook wel op een Solex die bij W. van ’t Hoog uit de Johannes Uitenbogaerdstraat werd aangschaft?)

Vakantietijd in het Museum van Zuilen

Geachte bezoeker ‘in spe’

Tot 9 september is het Museum van Zuilen wat minder intensief open dan dat u van ons gewend bent.

woensdag 29 augustus gesloten

donderdag 30 augustus open van 13 tot 17 uur

vrijdag 31 augustus open van 10 tot 17 uur

zaterdag 1 september open van 10 tot 13 uur

woensdag 5 september gesloten

donderdag 6 september open van 10 tot 17 uur

vrijdag 7 september open van 10 tot 17 uur

zaterdag 8 september open van 10 tot 17 uur

Excuus voor de overlast,

W. van scharenburg

Oud Nieuws 25 augustus 1967

ONGELUK IN DICHTE MIST BIJ BEESD

Conducteur en machinist komen om bij treinbotsing

(Van een onzer verslaggevers)

BEESD, vrijdag. — De machinist en de conducteur van een personentrein zijn vanmorgen omstreeks zes uur om het leven gekomen bij een botsing in dichte mist tegen een goederentrein bij Beesd. Vier mensen werden gewond. Van hen zijn er twee in een ziekenhuis opgenomen.

Blokwachter D. Dokman, die bij 75 meter zicht de botsing zag aankomen, deed met een rode vlag vergeefse pogingen de bestuurder van de goederentrein te waarschuwen. Deze, de 37-jarige machinist Van Haaren uit Rotterdam, kreeg vermoedelijk een lichte hersenschudding.

De botsing gebeurde vlak bij een beveiligde overweg, op enkele honderden meters van de plaats waar het baanvak dubbelsporig is en de treinen elkaar hadden moeten passeren. Volgens de Spoorwegen is de goederentrein te vroeg het enkel spoor opgereden; het sein stond volgens ooggetuigen op rood, aldus de chef exploitatie van de NS, mr. D. H. C. Ittman. Hij schatte de schade op ƒ 750.000.

De goederentrein kwam op het baanvak Geldermalsen-Dordrecht uit de richting Leerdam; de personentrein uit de tegenovergestelde richting. Beide reden ongeveer 40 km per uur. De slachtoffers zijn de 32-jarige hoofdconducteur G. Stoker uit de Luit Blomstraat 25 in Utrecht en de 37-jarige treinbestuurder N. Venema van het Spinozaplantsoen 45 in Utrecht. Het was in verband met de dichte mist toegestaan, dat de hoofdconducteur in de cabine van de trein zat. De trein had vijftien passagiers.

De heer Van Haaren, die snijwonden en een wond aan zijn oog opliep, zou tijdens het vervoer naar het ziekenhuis te Culemborg hebben verklaard, dat hij wel pogingen had gedaan, de trein tot stilstand te brengen. Uit zijn verhoor moet blijken of de remmen hebben geweigerd.

De gewonden bij het ongeluk zijn: mevrouw W.E. Grosse Hamberg-Griese uit Leerdam (licht gewond naar huis), de heer J. van Ekeren uit Gorcum (licht gewond naar huis), de heer E. van de Pol uit Leerdam (niet ernstig gewond opgenomen in ziekenhuis in Leerdam), machinist J. van Haaren uit Rotterdam (gewond aan oog en verder snijwonden, eerst naar Beatrixziekenhuis in Culemborg, vandaar naar Dijkzichtziekenhuis in Rotterdam).

De treinbestuurder en de hoofdconducteur zaten zo ernstig bekneld, dat het bijna twee uren duurde, voordat zij naar het lijkenhuis van het kerkhof te Beesd konden worden gebracht. Treinbestuurder Venema moet vrijwel direct zijn overleden, hoofdconducteur Stoker overleed terwijl de redders probeerden hem te bevrijden.

Vrij kort na het ongeluk werden bussen ingeschakeld om de reizigers naar Leerdam of Geldermalsen te brengen. Een kraan (hefvermogen 63 ton) verwijderde de vernielde diesellocomotief van de goederentrein en ’t ten dele uit de rails gelopen personentreinstel van het baanvak.

Enkele artsen en achttien leden van de Rodekruiscolonne uit Geldermalsen verleenden de eerste hulp. De ongevallendienst van de Spoorwegen arriveerde tegen zeven uur met een auto uit Amersfoort. Blokwachter Dokman: „De treinen vlogen met een enorme klap op elkaar. De wrakstukken vlogen om mij heen.”

Meteen na de botsing heeft hij een begin van brand onder de goederentrein met een nevelspuit geblust.

De NS verwachtten het baanvak vanavond om zeven uur weer vrij te hebben.

 

 

Oud Nieuws 24 augustus 1938

Morgen rijdt de bus inplaats van tramlijn III

Een heengaan, dat toch weemoed oproept.

Na bijna dertig jaar trouwen en gewaardeerden dienst wordt
de drukste tramlijn opgeheven.

Vandaag rijdt de electrische tram voor het laatst op lijn III. Morgen komen de bussen de tramwagens vervangen en zal er een einde zijn gekomen aan het leven van een der tramlijnen, waarvan de burgerij enorm plezier heeft beleefd. Behoorde zij aanvankelijk tot de normale lijnen, naarmate men haar route verlengde, steeg het aantal reizigers, zoodat zij op het laatst de best rendeerende lijn van het geheele tramnet was geworden, al had ook zij te lijden van de ongunst der jaren.

De tijden veranderen en de veranderde omstandigheden vragen naar nieuwe gemakken en oplossingen. Een electrische tramlijn, die aan het einde der vorige eeuw het summum van moderniteit beteekende, zag haar rol in het verkeerswezen al spoedig bedreigd door de auto, meer in het bijzonder door de autobus, die in velerlei opzicht bijzondere voordeelen biedt boven de tram. Daarop behoeven wij nu niet meer in details in te gaan, ieder die zich ook maar eenigszins voor het vraagstuk van het locaal en regionaal verkeer interesseert, weet dat juist dáár de bus in vele gevallen beter op haar plaats is dan de zoo starre tramlijn. Ook Utrecht is dat gaan gevoelen, en te sterker, toen tot uiting kwam. dat de vaak zonder bewijs gelanceerde stelling als zoude de bus goedkoper zijn dan de tram, althans voor Utrecht en zij het met bijzonder materieel, volkomen juist bleek. En met wijs beleid heeft men daarop in onze stad besloten, om proeven te nemen met een geleidelijke omzetting van de tramlijnen in buslijnen, wat met zich meebracht, dat de lijn III vandaag voor het laatst  t r a m l ij n  is. Over de twee maanden volgt lijn II en dan kent Utrecht geen tram meer……..!

Weemoed

Er is eenige oppositie geweest tegen de bus en er wordt nog oppositie gevoerd. Het is te begrijpen! Partir c’est mourir un peu. En er zal dan ook wel bijna niemand zijn, die zonder weemoed de tram uit Utrechts straatbeeld ziet verdwijnen. Wel, het betere moge dan komen, maar dat verhindert toch niet te erkennen, dat óók lijn III zijn verdiensten, zijn groote verdiensten heeft gehad. En wanneer het goede plaats maakt voor het betere, dan kan men zich daarin verheugen en tòch een gevoel van weemoed in zich merken opkomen.

Lijn III! Zij verbond aanvankelijk het Ledig Erf met den Amsterdamschen Straatweg tot aan den overweg. Dat was in 1908. Maar Utrecht groeide buiten haar jasje en het duurde niet zoo heel lang, of de lijn moest verlengd worden tot de Geraniumstraat, (1921). En toen Utrecht zich nog maar steeds verder buiten haar eigen grenzen uitbreidde kon een verlenging tot ver in Zuilen niet uitblijven. Het was de noodzakelijkheid, de luider vraag om vervoergelegenheid, die daartoe noopte.

En onze goede stad heeft er geen smart van behoeven te ondervinden. De lijn heeft in haar uitkomsten nimmer teleurgesteld. En dat ondanks het feit, dat het gedeelte van het Janskerkhof tot het Ledig Erf eigenlijk eenigszins een dood gedeelte was, ’t welk verhinderde, dat de frequentie op de  g e h e e l e  lijn sterk opgevoerd werd. Want al hielp men daarmee het drukker deel aan meer vervoersgelegenheid, het aantal leege plaatskilometers werd er tevens mee vergroot. Goed gezien was dan ook de omvorming van eenige lijnen, welke tot gevolg had, dat lijn III voortaan naar het Diaconessenhuis reed.

Lijn II, die last had van een zekere indigestie juist op het traject in het parkkwartier, werd hierdoor ietwat ontlast en lijn III kreeg er een lijngedeelte bij, waarop het vervoer meer evenredig was met dat op het Noordelijk deel. En toen was deze lijn meteen een goed bezette, ja, de best bezette lijn, wier eenige noodlot was, dat zij had te kampen met twee belangrijke spoorwegoverwegen en met de Catharijnebrug. Zonder die zou het verkeer daarop regelmatiger en daardoor nog drukker zijn geweest…

Maar op andere lijnen kon men langzamerhand de tram niet handhaven. Utrecht mocht het verlies dat men op de tram leed, niet blijven dragen; de bus bood uitzicht op verbetering maar alleen dan, wanneer er een radicale omzetting tot stand kwam. En dáárom verdwijnt dus lijn III als tramlijn. Maar… een gevoel van weemoed is zeker niet misplaatst. Lijn III heeft haar plicht gedaan. Zij heeft enorme menschenmassa’s vervoerd, zij heeft ons van de straat gehaald, wanneer het regende en ons vaak op tijd ergens gebracht, wanneer dat wandelende niet meer gelukt zou zijn. Daarom:

Tramlijn III, gij die sterven gaat, wij groeten U!

Dertig jaren!

Bijna dertig jaar heeft zij bestaan. Op 3 November 1908 werd aangevangen met een lijn tot den overweg aan den Amsterdamschestraatweg. Welk een gelukkig moment was dat voor deze zich zoo snel uitbreidende wijk, die zich toen echter nog maar uitstrekte tot het Ondiep en “de Kleejeklopperij”, zooals men het einde van de Daalschendijk placht te noemen. En hoeveel grooter nog was de vreugde, toen op 18 Juni 1921 de verlenging tot de Geraniumstraat tot stand kwam, die de als een paddenstoel uit den grond verrezen wijk, welke wij kortheidshalve nu maar “het Ondiep” noemen, nader tot het stadscentrum bracht.

En dan zwijgen we maar van het enthousiasme waarmee het nieuwe Zuilen op 27 October 1923 de verlenging tot ver voorbij het Julianapark begroette. De Herculessupporters waren blij, de bewoners van het Zuilensche waren in hun knollentuin, enfin, de talloozen, die van deze verlenging der lijn zouden kunnen profiteeren, toonden zulk een vreugde, dat daaraan zelfs met muziek uiting werd gegeven!

Ja, de tramlijn III is nog steeds een kostelijk bezit geweest van Utrechts Noorderkwartier. Wèl moest de bus later een handje komen helpen, omdat de wijken terzijde van den Straatweg zich zoo uitbreidden, maar tenslotte bleef lijn III toch altijd nummer één, “de” verbinding met de stad.

En nu rijdt zij voor het laatst. Wij zullen vanavond misschien meemaken een wat stille uitvaart, wellicht is er ook wat gedruisch bij; morgen rijdt de bus, misschien met jubel ingehaald, misschien ook doet zij haar entree met stillen trom; men zal zeker met leedwezen de tram herdenken, wanneer de bus eens geen plaats genoeg biedt, maar men zal de bus daarentegen zegenen, wanneer zij ons nog tijdig ergens brengt waar wij met de tram te laat zouden zijn gekomen. Maar over drie maanden weten wij niet beter of de bus is er altijd geweest. Zeiden de Ouden al niet dat “Alles stroomt?”

Bus 3, wie in Zuilen heeft er NIET ingezeten?!