Op 13 oktober is weggevlogen de tamme zwarte kraai van mevrouw v.d. Schaft, Prinses Beatrixlaan 27 te Utrecht. Het dier kan enigszins praten.

Fotobijschrift: Het zal toch niet zo zijn dat de kraai werd opgezet voor het Natuur-historich Museum dat in het Julianapark-Restaurant werd ondergebracht? O nee, dat werd al in 1943 gesloten.

Nieuwe straatnamen in Zuilen

B. en W. van Utrecht hebben in overleg met de gemeenschapsraad thans voor nieuw aangelegde en geprojecteerde straten in de wijk Zuilen namen voorgesteld.

Tot de nieuwe namen behoren Nijenrodeplantsoen, Nijenrodelaan, Zuilenveldlaan, Zwanenvechtlaan, Harteveldlaan, Vreelanthof, Gansenhoeflaan, Oosterspoorlaan, De Kloplaan, Huis te Zuylenlaan, Daelwijcklaan, Soetendaallaan, Cromwijcklaan, Vechtplantsoen, Boelesteinlaan, Vechtensteinlaan, Queeckhovenplein, Goudestein-laan, Weeresteinlaan, Elsenburglaan, Rupel Mondelaan, Lieven-de-Keylaan, Van Heukelomlaan.

Fotobijschrift: De Zwanenvechtlaan met rechts nog een van de beroemde Gele Scholen die moest wijken voor de komst van winkelcentrum ‘Rokade’. Foto uit de collectie van Het Utrechts Archief.

U. N.-operatie zilverpapier
Henk Favier: 88e die invalidenwagen kreeg
(Van een onzer verslaggeefsters)

IK GELOOF dat ik er niet meer uit wil, zei dinsdagavond de 22-jarige Henk Favier uit de De Lessepsstraat 20 te Utrecht, toen hij in de gloednieuwe invalidenwagen zat die hij door middel van de U.N.-operatie Zilverpapier had gekregen. Henk kan niet zien en iedere beweging kost hem moeite. Het wagentje zal hem voor het eerst na lange tijd weer in staat stellen te gaan genieten van het buiten zijn.
Vroeger kwam hij zelden op straat, dan wandelde hij een heel enkele keer aan de arm van zijn moeder, maar was dan al naar een klein eindje doodmoe.
Hoe voel je je nu, Henk, vroeg je moeder toen hij in het wagentje was geklommen. Gelukkig, zei hij allen maar. Mevrouw Favier zal haar zoon als het mooi weer is rondrijden. Als mijn moeder het maar uithoudt, zei Henk. Doch zij wuifde zijn bezwaren weg.
Toen Henk nog een klein jongetje was, werd hij ’s morgens dikwijls ziek wakker. Eigenaardig genoeg was hij meestal een uur daarna weer kiplekker. Later bleek dat Henk een tumor in de kleine hersenen had. Hij werd geopereerd, maar helaas had deze ingreep tot gevolg dat de jongen het gezichtsvermogen verloor.
Henk was toen zes jaar. Om het toch te leren zijn ledematen te gebruiken, deden zijn ouders gymnastiek met hem. Toen Henk acht jaar was werd hij getest, het resultaat was dat hij niet naar school mocht.
Later kreeg hij een huisonderwijzeres en ten slotte bracht hij het in de blinden inrichting Bartiméus te Zeist tot de tweede klasse ulo. Nu brailleert hij nog geregeld boeken voor dit instituut. Verder luistert hij naar de radio en naar de bandjes van een bandopname-apparaat.
Henk voelt zich nu zeer gelukkig met het wagentje dat voortaan zijn wereld zal verwijden.
Dit was het 88e invalidenwagentje, dat door bijdragen in natura en geld uit de lezerskring van het U.N., maar ook door de activiteiten van de vrijwillige depothouders, kon worden uitgereikt.

Fotobijschrift: Dinsdagavond werd een invalidenwagen gebracht bij de familie Favier te Zuilen, voor de 22-jarige zoon Henk. Hier zit hij met een gelukkig gezicht in de gloednieuwe wagen.