Voor het eerst naar de Zondagssschool in Zuilen in 1899
ZUILEN, 26 Dec. Hoewel het geen gewoonte is, dat er op den tweeden Kerstdag ’s avonds een groote menigte menschen naar de kerk gaat, was dit heden toch wel het geval. En hoe kwam dat? De vereeniging “de Zondagsschool”, nog slechts kort geleden opgericht, had besloten daar met ruim een honderdtal kinderen Kerstfeest te vieren. Door de gaven van verscheidene ingezetenen daartoe in staat gesteld, was de Zondagsschool in de gelegenheid daar hare kinderen te ontvangen bij een Kerstboom. Om zes uur zou het feest een aanvang nemen, maar reeds om half zes was het haast onmogelijk aan den kant van den hoofddeur de kerk te naderen, zoo’n groote menigte had zich reeds, trots het koude , vochtige weer, daarvoor opgehoopt.
Om ongeveer 6 uur werd de hoofddeur geopend. Eerst werden de kleinen binnen gelaten om plaats te nemen op de stoelen, die aan beide kanten van de boom voor hen waren neergezet, en toen deze gezeten waren, traden de ouders dezer kleinen en de verdere belangstellenden en nieuwsgierigen binnen, die blijkbaar in groote getale waren opgekomen, want de kerk was zoo vol, dat niet voor ieder een zitplaats beschikbaar was en menigeen zich met een staanplaats moest tevreden stellen.
Toen er stilte was gekomen, opende de predikant, ds. C. Verhagen, dit samenzijn met gebed, nadat de gemeente eerst een vers had gezongen. Daarna nam hij het woord om de aanwezigen te wijzen op het doel van de samenkomst en verklaarde daarbij tevens de waarde van den Kerstboom voor den Christen, steeds van elk onderdeel, zooals het licht, de geschenken, enz., de zinnebeeldige beteekenis aantoonend.
Daarop trad de directrice, mevrouw Verhagen op, die de jeugd in de gelegenheid stelde om te bewijzen wat zij al in dien korten tijd hadden geleerd. Aardig was om te hooren, hoe door die kleine kinderstemmetjes verschillende kerstliederen werden gezongen. Vooral het “Eere zij God” voldeed bijzonder. In de tusschenbedrijven werden de kleinen onthaald op krentenbroodjes, St. Nicolaas, stukken chocolade en sinaasappelen, terwijl ten slotte, voordat zij naar huis gingen, allen nog een geschenk kregen van minder denkbeeldige waarde dan de bovengenoemde, als zporthemden, bouwdoozen en poppen. En toen het zoover gekomen was, gaven enkele kaarsen te kennen, dat het tijd was geworden om heen te gaan, daar reeds haar laatste licht in riekende rookkolommetjes was opgestegen. Weer nam de predikant het woord en wijzend op het vergankelijke van het aardse leven, eindigde hij dit kinderfeest met dankzegging.
De kinderen waren opgetogen en blij over alles wat zij hadden gekregen, de stemming onder het publiek duidde bepaald aan, dat ieder voldaan was. Hadden de grooten deels reeds hun voldoening gevonden in de van vreugde stralende gezichtjes, die men overal zag, waar men ook keek, ook voor zichzelf waren zij toch maar blij, dat zij gegaan waren; want zij hadden zich wel vermaakt in den aanblik van dien sierlijk opgetooiden boom die door zijn veelheid van lichtjes zilver en goud een eigenaardige gewaarwording van mooie schittering bij hen opwekten.
En ieder ging naar huis, voldaan over wat hij had gezien en gehoord, reeds rijhalzend uitziend naar een volgend jaar en met de vraag op de lippen of dan weer zoo menig mensch bereid zal gevonden gevonden om mee te werken aan een aangename avond voor de kinderen. En we twijfelen er niet aan of de beurzen zullen dan met nog meer genoegen geopend worden, daar men bij voorbaat reeds weet, dat het geld werkelijk goed besteed wordt, dank zij de goede zorgen van de vereeniging “de Zondags-school”.
Prachtige ansichtkaart van het kerkje in Oud Zuilen. Gelukkig beschermd dorpsgezicht!