Werner Helmich past als naamgever uitstekend bij de omliggende straten: ook hij was een predikant die in Utrecht op de kansel stond. Helmich leefde van 1550 tot 1608 en de periode dat hij op de Utrechtse kansel stond, was van zijn eenendertigste tot zijn negenendertigste levensjaar.

Voor een beschrijving van de Werner Helmichstraat ‘van toen’ gaan we aan de wandel en doen alsof het 1938-’39 is. Dit tijdspad is niet toevallig gekozen. We beschikken over een adressenbestand uit die tijd, dus kunnen we als we door deze straat lopen aangeven wie er woonde of welke winkel er zat. We stappen de straat in vanaf de Cornelis Mertenssstraat.

Op de hoek aan de rechterkant staat het gebouw van het genootschap ‘Nieuw Apostolische Kerk in Nederland’. Dit gebouw staat er al een tijd (vanaf 1926) en daarmee is het zelfs een van de eerste gebouwen in deze straat.

Aan de overkant van de kerk staat een gebouw dat ‘Wasscherij Elinkwijk’ huisvest. Deze wasserij begon in de Cornelis Mertenssstraat, maar na de aanleg van de Werner Helmichstraat kreeg de wasserij een ander adres.

Hennie van Huissteden zette het bedrijf van zijn moeder voort. ‘Wasscherij Elinkwijk’ was gevestigd op de hoek van de Werner Helmichstraat en de Cornelis Mertenssstraat. De bakfiets is geheel gevuld met wasmanden en -zakken.

Op nummer 7 woont de familie van Haarlem. Wim van Haarlem startte een verhuisbedrijf en stalde zijn grote verhuiswagens op het ‘landje van Amsing’, het stukje grond dat aan het eind van de Balderikstraat ligt.

Het bedrijf van Van Haarlem vierde in 2019 haar 90-jarig bestaan, maar werd in 1966 al verplaatst naar De Meern. De hele familie heeft aan het succes van de firma van Haarlem meegewerkt.

Minder bekend is het EHBO-gebouw, dat gehuisvest werd op nummer 23.

Een advertentie in 1953 leert ons dat we dan bij nummer 69 terecht kunnen voor een zakje patates frites. Die werden verkocht door Rienus Jansen. Iets verder op nummer 75 zat slager J.H. Oosterom. Hij had een drogist als buurman, de heer M. Canes, ‘gediplomeerd drogist’.

Vijf huizen verder zat Wilgenburg. In 1937 stond hij te boek als sigarenfabrikant, maar twee jaar daarna is hij van beroep veranderd en treffen we hier een groentewinkel onder zijn leiding.

Als laatste ondernemer aan deze kant van de straat zat op nummer 97 op de hoek met de Sweder van Zuylenweg bakkerij Boonzaaijer.

Zoon Piet Boonzaaijer zette de bakkerij van zijn vader voort. – Bij de viering van het 1250-jarig bestaan van Zuilen in 2001 werd onder andere een openbare brunch op de Amsterdamsestraatweg georganiseerd. De bedoeling was 1250 inwoners van Zuilen voor 1250 centen een maaltijd aan te bieden. Het werden er ‘slechts’ ruim 500. Maar… Piet Boonzaaijer leverde GRATIS de meer dan duizend broodjes en krentenbollen!

Dat is denk ik ook de reden dat u nog steeds Bakkerij Boonzaaijer tegenkomt in het Utrechtse straatbeeld.

We zijn ondertussen aan de overkant een beginnend ondernemer gepasseerd. Op nummer 62 vestigde zich Krijnsen van Doorn met woninginrichting en manufacturen.

Op de andere hoek van de Sweder van Zuylenweg en de Werner Helmichstraat zat de heer Rosseweij met zijn ‘Zuilensche Electrische Melk Inrichting’.

De heer Rosseweij van de ‘Zuilensche Electrische Melk Inrichting’ staat trots bij zijn motorcarrier. Hij verkoopt méér dan alleen melk, te zien aan de borden Amstel Bieren en Van Nelle boven de deur.

Meer weten over de Werner Helmichstraat en/of Zuilen: www.museumvanzuilen.nl