Irene Emma Elisabeth Prinses der Nederlanden, Prinses van Oranje Nassau, Prinses van Lippe Biesterfeld is op 5 augustus 1939 op paleis Soestdijk in Baarn geboren. De naar haar genoemde laan in Zuilen kreeg in de Tweede Wereldoorlog op last van de bezetter een andere naam. Hij loopt dwars op de Prinses Beatrixlaan die gewijzigd werd in de oude naam: Hovenierslaan. Het is voor de bezetter dan ook logisch de naam van de Prinses Irenelaan te veranderen in Hoveniersdwarslaan.

Een korte beschrijving van de laan doen we in twee delen: deel 1 voor de oneven zijde begint hier bij de Pionstraat. De tegel met deel 2 ligt bij de J.M. de Muinck Keizerlaan.

De bebouwing tot aan het Niftarlakeplantsoen loopt in de pas met die van de Pionstraat en is na de Tweede Wereldoorlog. In de flats voorbij de laagbouw woonde E. Leenheer die haar herinneringen aan de Prinses Irenelaan opschreef:

‘We woonden 3-hoog in de portiekflat die rond 1958 werden gebouwd. Deze had een prachtig uitzicht over het plantsoen, groot grasveld, de Vecht en daarachter de wijk Overvecht in aanbouw. De flat bestond uit drie blokken van elk 8 appartementen, twee per portiek. Het waren flats van verschillende grootte, vader, moeder en ik hadden samen een driekamerappartement.

Ik had een balkon aan de voorzijde, de slaapkamer van mijn ouders grensde aan de achterzijde, met uitzicht over de speelplaats met zandbak, duikelrek en betonnen stapstenen. Op dit balkon was ruimte voor een kolenbergplaats. De keuken was smal maar practisch en verder hadden we een badkamer met een lavet. Dat is een soort bad op stahoogte, waar je ook de was in kon doen of je kleine kinderen in bad. Best practisch.

Als opbergplaats was er op de begane grond de met kippengaas afgeschoten box, een ruimte voor de brommer (de Honda C50 van mijn vader), de fietsen en de aardappelkist. Onder het zadeldak had iedereen een eigen zolderruimte, ook met kippengaas afgeschoten, een heerlijke droomplek. Dat was mijn kamer – als enig kind – ook; iets waar door de meeste kinderen met ongeloof naar werd gekeken. Het was voor iedere vriend en vriendin een veilig toevluchtsoord, en iedereen kreeg er thee met een biscuitje. Met mooi weer zaten we er in de tuin in het opblaaszwembad.’

Tot zover de ingekorte versie van haar herinnerringen. Ingekort, omdat in het verhaal over de Prinses Irenelaan ook dat van de bewoner van laatste huis, vóór de J.M. de Muinck Keizerlaan, aandacht verdient:

De familie De Geus woonde op die hoek en de heer des huizes was zeeman. Bij razzia’s was hij dan ook steevast ‘op zee’ als de Duitsers vroegen waar de heer des huizes was. De heer De Geus bracht de volgende foto en vertelde ook het verhaal erbij:

Dit zijn de zoon en dochter van het echtpaar De Geus in de Hoveniersdwarslaan. Dus… is de foto in de oorlog is gemaakt. En wat dan nog? Nou, kijk eens goed! Dat meisje links zit helemaal onder de zweren. Van ondervoeding! Toch zien de kinderen er keurig uit, hoor ik u denken. Dat klopt, de heer de Geus werkte op de ‘grote vaart’.

Hij kwam ook in de Tweede Wereldoorlog overal ter wereld en kocht in Amerika deze kleertjes voor zijn kinderen.

Dat gaf wel eens problemen. Personeel van de winkel waar de heer de Geus deze kleertjes kocht, vond het in enkele gevallen vreemd dat een man kleertjes kwam kopen voor kinderen van wie hij de maten niet eens goed kende! Wisten zij veel dat de heer de Geus dan soms al negen maanden onderweg was.

Dat zijn kledingkeuze goed was, bewijzen de opmerkingen van de omwonenden: ‘Zo… wat zien jullie kinderen er geweldig goedgekleed uit, hoe doen jullie dat toch?’ Mevrouw De Geus stuurde deze foto via het Rode Kruis naar haar man. De bezetter heeft de zweren niet gezien of althans niet de link gelegd met ondervoeding, anders was de foto zeker niet door de censuur gekomen. De foto is van 1944.

Meer weten over de Prinses Irenelaan en/of Zuilen: www.museumvanzuilen.nl