Michel de Klerk (1884-1923) was een Nederlands architect en is bekend geworden als een van de voormannen van de bouwstijl van de Amsterdamse school.

De woningen aan deze straat werden gebouwd in opdracht van woningbouwvereniging ‘Zuilen’. De M. de Klerkstraat is onderdeel van Complex 2 van deze woningbouwvereniging (Complex 1 zijn de woningen rond de De Lessepsstraat.) Samen met o.a. de La Croixstraat, Hanrathstraat en de Van der Pekstraat werden deze straten aangelegd op een opgespoten stuk zand. Het hele complex lag nogal geïsoleerd en kreeg de wijkaanduiding: ’t Zand.

Opvallend in de naam van de straat is dat deze straat vrijwel altijd wordt aangegeven als ‘M’. de Klerkstraat, terwijl bij de andere straten van ’t Zand wordt gesproken over De Bazelstraat, Hanrathstraat, La Croixstraat en de Van der Pekstraat, allemaal zonder voorletter.

Op nummer 2 had F.C. Torenstra een winkel ‘van de Coöperatie’ waarin hij kruidenierswaren verkocht. Hij speelde daarnaast ook nog zeer verdienstelijk accordeon. Dit tot groot vermaak van de straatbewoners. Als het mooi weer was liet hij de buurt volop meegenieten van zijn gave. Dat had tot gevolg dat op het trottoir voor de winkel van Torenstra een ware dansvloer ontstond. De muzikale ondernemer was ook te ontbieden als u een feestje had (of gaf). De nering in dit pand veranderde nog: in 1970 stond in een advertentie ‘opheffing “Textiel De Zuilense Hoek” ’.

Er was geen bakker in deze straat maar daar had Lamfers in Oud-Zuilen raad op gevonden: hij kwam u de boterhammen aan huis bezorgen. Later werd dat gedaan door zijn knecht, Herman Heinz, een zoon van de groenteventer uit de De Bazelstraat.

Op nummer 4 woonde A. van den Broek. Hij runde een expeditiebedrijf. In de Tweede Wereldoorlog reed hij met zijn auto met houtgasgenerator voor de Centrale Keuken eten naar de diverse adressen.

De bewoners van ’t Zand woonden vooral de eerste jaren nog erg afgelegen ten opzichte van de rest van Nieuw-Zuilen. Mede daardoor ontwikkelde zich tussen hen een sterke band. In de M. de Klerkstraat woonden de heren Keereweer en Van der Plas die bij de Zachte Zeep Fabriek Maarssen werkten, maar natuurlijk woonden ook hier weer heel veel arbeiders die op een van beide grote fabrieken in Zuilen werkten, Werkspoor en de Demka.

Dat was niet het geval met Gerrit de Jongh (van nummer 6). Hij was in Zuilen en omstreken een bekende figuur als ‘koopman’ en reed met zijn kruidenierswaren in een Douwe Egberts-bakfiets.

Gerrit was van de familie De Jongh die maar liefst vijf jongens in het Elinkwijkveld had staan die allemaal hun partijtje wisten mee te blazen. Er waren ‘zomaar’ twee De Jonghs van de partij toen ‘Elinkwijk’ in 1951 promoveerde naar de Eerste Klasse.

Naar die wedstrijd gingen de supporters natuurlijk mee. Daar waren maar liefst negentien touringcars voor nodig! Een en ander komt mede door de afwezigheid van de televisie.

Een van de eerste televisietoestellen in de M. de Klerkstraat was van J. Kubancski. Een bewoner in de straat weet zich nog goed te herinneren dat ‘toen de eerste voetbalwedstrijd werd uitgezonden, had de heer Kubancski opeens zoveel goede vrienden en kennissen dat de huiskamer tot tribune moest worden omgebouwd’. De herinnering gaat verder: ‘De man zelf heeft vanuit het keukentje maar zeer weinig van de wedstrijd kunnen zien.’

Een aantal bewoners van de M. de Klerkstraat zit lekker voor het huis in de zon. Aan de opengezette ramen te zien zal het warm zijn. Op de voorgrond (nummer 6) zit mevrouw De Jongh, moeder van een groot aantal ‘Elinkwijk’-voetballers. Naast haar breit buurvrouw Keereweer ook aan iets nieuws.

Meer weten over de M. de Klerkstraat en/of Zuilen: www.museumvanzuilen.nl