Guillaume F. La Croix (1877-1923) was architect. Zijn ontwerpen dragen duidelijk het stempel van ‘de Amsterdamse School’. La Croix begon op het bureau van Eduard Cuypers, waar hij in 1900 in dienst trad en vriendschap sloot met Michel de Klerk.

De woningen aan deze straat werden gebouwd in opdracht van woningbouwvereniging ‘Zuilen’. De huizen die met hun rug tegen de M. de Klerkstraat aanliggen, vormen de ‘even’ kant.

In de La Croixstraat woonde onder andere Baukje Borger. Zij heeft wat herinneringen opgehaald:

‘Wij kwamen in de La Croixstraat wonen, toen ik bijna 4 jaar was. Ik weet er nog van dat de Hanrathstraat werd gebouwd. Wij speelden op de nog lage muren, en in de ruimtes die daardoor werden gevormd; grotere en kleinere kamers. En we zagen heel duidelijk wat later ’t kleinste kamertje van een huis’ zou zijn. Misschien was ik toen 5 jaar, of al 6?

Toen de Hanrathstraat bewoond kon worden, zal hoogstwaarschijnlijk ook de eerste winkelier in het pand La Croixstraat nr. 1 zijn gekomen. Het echtpaar Bruins.

Voordat Baukje haar verhaal afsloot meldde ze nog dat schoenmaker Dekker op nr. 31 in de La Croixstraat ook accu’s kon vullen, ‘dat lukte heus niet iedereen!’.

Piet Koedijk heeft ook in de La Croixstraat jeugdherinneringen opgedaan, en hij vult het verhaal van Baukje aan:

‘Toen ik de wereld om me heen begon te zien en te verkennen, woonde ik in de Van der Pekstraat, aan de oneven kant, die voor kinderen zo “gezegende” kant die aan het braakliggende terrein tussen de achterkant van onze huizen en de Binnenweg lag. Een van de gevolgen daarvan was dat wij als kinderen ons vertier in hoofdzaak zochten op dat terrein en in de straat zelf. Ik realiseer me dat ik als kind eigenlijk zelden in de La Croixstraat, in de M. de Klerkstraat of in de Lelimanstraat kwam. Soms organiseerden we hardloopwedstrijden “om het blok” en die voerden dan inderdaad door de La Croixstraat.

We tuigden ons op met sjerpen van crêpepapier en draaiden zo onze rondjes. En dat crêpepapier… wel, dat brengt ons naar het winkeltje op de hoek van ene Rudi Bruins. Ik heb die man nooit gekend. Die moet de eerste bewoner van dat winkelpand zijn geweest toen dat ca. 1937 opgeleverd werd. Ik weet alleen maar van de tijd dat de winkel in handen was van de Poerstampers die later in deze winkel kwamen. Het was voor ons kinderen feitelijk de enige winkel op ’t Zand van enig belang. Daar kon je terecht voor snoepgoed, waaronder dropveters en “wit-zwart”, speelgoed (tollen en knikkers) en knutselmateriaal om onder andere vliegers te maken. Groot was dan ook onze ontsteltenis toen op zekere dag de winkel leeg stond en de Poerstampers vertrokken waren.’

Lang heeft de winkel niet leeggestaan, want Teun Vesters trok er al heel gauw in. Teun wás al jaren dé groenteboer van ‘t Zand. Hij ventte met een hondenkar en later met paard en wagen.

Zolang hij ventte en nog niet de winkel had, woonde hij in de Van der Pekstraat, op nr. 73. Zijn opslagruimte had hij naast kapper Van Baaren aan het eind van de La Croixstraat. Toen Teun besloot de winkel te gaan huren, verhuisde hij ook naar het woonhuis dat bij de winkel hoorde en waarvan de voordeur in de La Croixstraat was. Ik meen te weten dat Teun is gestopt met venten toen hij eenmaal de winkel in huur had. Dat was in ieder geval een zorg minder: hij was niet langer belast met de verzorging en de stalling van zijn paard. Ook Teun en zijn vrouw hebben op een gegeven ogenblik de winkel verlaten en zijn verhuisd naar de Veluwe, waar Teun koster werd.’

 Aan het einde van het verhaal lijkt het me de hoogste tijd een foto van de winkel van Poerstamper te plaatsen. Voor het verkrijgen van deze foto heeft Baukje Borger de nodige actie ondernomen, waarvoor dank!!

Meer weten over de La Croixstraat en/of Zuilen: www.museumvanzuilen.nl