Hanrath werd geboren in Amsterdam en woonde in Hilversum in ‘d’ Olijftak’. Op Wikipedia lezen we over hem: ‘Johan Wilhelm Hanrath ontwierp vele landhuizen in traditionele of ook wel historiserende stijl. Veel van zijn uitgevoerde werk is momenteel aangewezen als rijks- of gemeentemonument. Bij de totstandkoming van de talloze landhuizen en villa’s werkte hij nauw samen met de zeer bekende landschapsarchitect Leonard Springer…’

– Deze L. Springer ontwierp ook de tuin om de directiewoning van J. Jonker, directeur van de Borstelfabriek Gebr. Jonker, later het voormalig gemeentehuis van Zuilen en sinds 2009 ‘De Parel van Zuilen’.

De woningen aan deze straat werden gebouwd in opdracht van woningbouwvereniging ‘Zuilen’. De Hanrathstraat is onderdeel van Complex 2 van deze woningbouwvereniging (Complex 1 zijn de woningen rond de De Lessepsstraat.) Samen met o.a. de La Croixstraat, M. de Klerkstraat en de Van der Pekstraat werden deze straten aangelegd op een opgespoten stuk zand. Het hele complex lag nogal geïsoleerd en kreeg de wijkaanduiding: ’t Zand.

Wat de ‘geschiedenis’ van de Hanrathstraat betreft staat de geboorte van de Zuilense drieling Capel natuurlijk met stip bovenaan. Op 23 januari 1952 werden Freddy, Hans en Sylvia geboren. In het Utrechts Nieuwsblad van 15 maart 1952 stond het volgende bericht:

‘Zuilens drieling thuis

23 Januari van dit jaar werd het Zuilense echtpaar A. Capel-Elzendoorn, Hanrathstraat 38, verblijd met de geboorte van een drieling, n.l. Freddy, Hans en Sylvia. Zij zagen het levenslicht in het Stads- en Academisch Ziekenhuis en hadden tezamen een gewicht van 5 kg. Men herinnert zich dat allemaal nog wel. Dankzij de uitstekende verzorging kon de moeder, Mevrouw Capel-Elzendoorn, reeds begin Februari naar haar woning terugkeren bij welke gelegenheid de gemeenschapszin der Zuilense bevolking zeer sterk naar voren trad. Haar werd althans een verrassende ontvangst bereid. De drie kinderen, die het toen reeds uitstekend maakten, genoten echter nog enige tijd de goede zorgen van geneesheren en verpleegsters, doch hedenmorgen hebben zij het ziekenhuis verlaten en hun intrede gedaan in Zuilen, waar de ontvangst wederom allerhartelijkst was…’

In de aanloop naar en onder de dreiging van de Tweede Wereldoorlog maakte het gemeentebestuur van Zuilen plannen voor de aanleg van vijftien schuilkelders. Daarvan kwam er één in het oude dorp zelf, in het bos Groenhoven. Baron van Tuyll gaf de toestemming nadat de burgemeester de onderhandelingen hierover met de baron voerde. De heer Van Tuyll vond het allemaal niet zo nodig (Nederland is toch neutraal!) maar gaf uiteindelijk toestemming. In de onderhandelingen werd vastgelegd dat erop moet worden toegezien dat alles netjes beheerd wordt en als de schuilkelder niet meer nodig is, verwacht de baron dat een en ander weer in zijn oorspronkelijke staat zal worden teruggebracht. Een van de andere schuilkelders kwam ‘onder het perkje in de Hanrathstraat’.

Daar heeft het Museum van Zuilen geen foto van, wie helpt?!

Klaar voor vertrek naar huis: de drieling met beide grootmoeders. Links oma Elsendoorn, rechts oma Capel.

Meer weten over de Hanrathstraat en/of Zuilen: www.museumvanzuilen.nl