Abraham Kuyper (1837-1920) was oprichter van de eerste politieke partij (ARP) in ons land en heeft zich als minister-president (1901-1905) onder andere ingezet voor een betere aansluiting van het onderwijs op de arbeid.

De Abraham Kuyperstraat maakt deel uit van het eerste complex dat werd gebouwd door de woningstichting ‘Eigen Haard’. In de (ook in Zuilen) verzuilde samenleving aan het begin van de vorige eeuw, werden voor verschillende zuilen aparte woningbouwvereenigingen/stichting opgericht. Naast de algemene woningbouwvereniging ‘Zuilen’, de Rooms-katholieke ‘Prinses Juliana en de Socialistische ‘Utrecht’ werd voor de gereformeerde leden van Rehoboth ‘Eigen Haard’ opgericht.

Het complex grenst van de Amsterdamsestraatweg tot aan de Abraham Kuyperstraat en van de Marnixlaan tot aan de Keucheniusstraat. Daarmee is dit de zuidelijkste bebouwing van Zuilen.

Het Museum van Zuilen heeft aan bezoekers (van de StraatReünies) altijd de oproep gedaan om de mooiste, leukste, dierbaarste enz., herinnering op papier te zetten. We kregen van de oud-bewoner G. Selles uit Groen van Prinstererstraat het volgende verhaal, waarbij ook de Abraham Kuyperstraat een rol speelt:

‘De ligusterhagen en afgeschermde tuintjes waren ideaal om verstoppertje in te spelen. Op straat spelen was in mijn jeugd nog redelijk veilig, er was weinig autoverkeer. Later speelden we vaak honkbal op de plantsoenen tussen de rijbanen op de Marnixlaan. [De Marnixlaan maakte toen nog geen deel uit van de ringweg om Utrecht: bij de Vecht was nog geen brug, en de St.-Josephlaan liep dood.]

Tót de Parkpolitie verscheen, dat waren mannen in groen uniform, op de fiets en die stuurde je van het gras af, met de mededeling dat je de volgende keer een bekeuring zou krijgen. Daar wisten wij wel wat op: We zetten bij voorbaat de hekken van de brandgang tussen Abr. Kuyperstraat en Groen van Prinstererstraat open en gingen dan honkballen. Als dan de “parkpik” verscheen renden we vanaf de Abr. Kuyperstraat de brandgang in, de parkpik kwam er op z’n fiets achteraan.

Alleen had ik me snel achter de haag bij Lith verstopt en trok achter de parkpik het hek dicht. Mijn makkers deden hetzelfde in de Groen van Prinstererstraat en toen stond de man nogal verdwaasd te kijken en moest noodgedwongen ergens bij een achterdeur aankloppen. Dat viel nog niet mee, want dat waren vrij diepe achtertuinen.

Wij speelden ook vaak in het Julianapark en daar heeft die parkpik wraak genomen door mijn vriendjes op te sluiten in een houten schuurtje… hij had alleen niet gezien dat er ook een grote bijl in het schuurtje stond.’

Oud bewoner van de Abraham Kuyperstraat, Ds. Seinen, stuurde ons zijn herinneringen aan de straat in de Tweede Wereldoorlog:

‘In de Tweede Wereldoorlog werd op een dag in “onze wijk” een razzia gehouden. De Duitsers begonnen in de Groen van Prinstererstraat en heel veel jongens en jonge mannen uit die straat vluchtten naar bekenden in onze straat, de Abraham Kuyperstraat.

Toen de Duitsers in de Groen van Prinstererstraat klaar waren gingen zij naar de volgende straat. Iedereen verwachtte dat dit de Abraham Kuyperstraat zou zijn. Het zou een dubbelslag geweest zijn, niet alleen de mannen van de Abraham Kuyperstraat immers, maar óók nog de mannen uit de Groen van Prinstererstraat die zich daar schuilhielden.

Onze gebeden werden echter verhoord, er gebeurde een wonder: de Duitsers sloegen onze straat over en niemand werd opgepakt!’

Op de achterkant van deze foto schreef de heer S.J. Seinen: ‘De witte hekken bij de Abraham Kuyperstraat 1932.’ Het is een foto van de nog jonge heer Seinen, met zijn moeder bij een ezel.

 Meer weten over de Abraham Kuyperstraat en/of Zuilen: www.museumvanzuilen.nl