Despina Bachtsivanidou

“Ik ben gelukkig hier”

Despina Bachtsivanidou is in 1940 in Griekenland geboren. In het dorp waar zij opgroeide was weinig werk. Daarom vertrok ze in 1965 naar Nederland, haar man achterna. Die was al eerder -via België- hier gekomen en bij de Demka beland. ‘In het begin dacht ik: even gaan werken in Nederland en dan weer terug naar Griekenland. Maar nu ben ik hier al bijna zestig jaar’, zegt ze lachend.

Net in Utrecht loopt ze tegen problemen aan: geen vergunning en geen huis. Later kwam het goed. Haar man moest bij de Demka gevaarlijk en smerig werk doen: ‘Dat was echt zwaar. Gelukkig werkten er nog meer Grieken bij de Demka; zo konden ze elkaar een beetje helpen’. Na de scheiding met haar man kreeg ze een baantje in een bejaardenhuis in Kanaleneiland en kwam ook haar moeder naar Nederland, om op de kinderen te passen. Despina woont al sinds 1975 met veel plezier in de Papaverstraat. Een van haar twee kinderen woont naast haar; haar andere dochter heeft een Grieks restaurant in de stad. Despina is een trouwe bezoeker van het groepje Griekse ouderen dat twee keer per week bij elkaar komt in Zuilen en allerlei activiteiten onderneemt. ‘Ik heb nooit terug gewild naar Griekenland. Alleen voor vakantie ga ik nog. Ik ben gelukkig hier!’        

Interview: Museum van Zuilen, met dank aan Eva Parastatidis

Stamadoe Antoniadou

“Alleen voor vakantie nog naar Griekenland”

Stamadoe Antoniadou, ‘Toela’ (1949), trouwde in 1969 in Griekenland. Kort daarna vertrok ze met haar man naar Nederland. Ze gingen in Vianen wonen; Toela kon meteen aan de slag in een drukkerij. In 1971 werd hun eerste kind geboren.  Ze verhuisden ze naar Utrecht, waar ze in een sigarenfabriek in Overvecht aan de slag kon. Toen ze zwanger was van haar tweede kind nam ze daar ontslag, vanwege de vieze luchten. Haar beide kinderen werden aanvankelijk in Griekeland bij familie ondergebracht.

In 1974 kwamen ze terug naar Nederland, mede vanwege de politieke spanningen als gevolg van de oorlog op Cyprus. In Dahliastraat vonden ze een huis voor het gezin, waar Toela en haar man nog steeds wonen. Haar man werkte in de keuken van het Academisch Ziekenhuis, waar Toela de operatiekamers schoon maakte.  Ieder jaar gaat ze met vakantie naar Griekenland, maar ze heeft nooit overwogen om definitief terug te gaan. Haar kinderen zijn hier geworteld; zo heeft haar zoon een Grieks restaurant in Maarssen. Twee keer per week ontmoet Toela met veel plezier andere Griekse ouderen in Zuilen, waarmee ze tal van activiteiten onderneemt, zoals lezen, dansen, gymnastiek en spelletjes spelen.   

Interview: Museum van Zuilen, met dank aan Eva Parastatidis