Het mag niet, nooit. Maar juist de politie moet het goede voorbeeld geven. Twee Zuilense agenten konden de verleiding niet weerstaan. Ze werden betrapt en gestraft. We lezen erover in de krant Het Vaderland van 5 april 1941:

Twee politieagenten als medeplichtigen

Voor den Utrechtschen politierechter mr Visser is de kettinghandel in thee te Zuilen behandeld, waarbij twee plaatselijke agenten van politie een rol hebben hebben gespeeld, en deswege uit hun ambt zijn geschorst.

De zaak heeft een zeer lange voorgeschiedenis, want reeds voordat de distributie van thee afkwam, hadden de 43-jarige melkhandelaar H. V. en de 36-jarige Th. van H., pluimveehandelaar, zich aan hamsteren schuldig gemaakt. Toen de distributie afkwam, waren zij in het bezit van aanzienlijke voorraden koffie en thee. Aanvankelijk werden deze genotmiddelen met een vrij behoorlijken winst en – uiteraard – zonder bon, aan den man gebracht, doch in Februari van dit jaar kregen de handelaren twee agenten van politie op bezoek, n.l. den 33-jarigen H.A. H. en den 37-jarigen Chr. B., die zeiden, dat zei gaarne aan dezen clandestienen handel wenschten mede te werken. Op dat oogenblik was de melkhandelaar H. V. nog in het bezit van een kist inhoudende 35 kg thee en men sprak af, dat deze thee verkocht kon worden voor den prijs van f 6,80 per pond. Hier en daar informeerden de agenten van politie, die met de toestand in Zuilen nu eenmaal goed bekend zijn, welke ingezetenen aan den kettinghandel wenschten deel te nemen en weldra hadden zij zeer vele klanten.

Het werd de gewoonte, dat de politieagenten de pakjes thee voor f 6,80 van den hoofdschuldige in dezen zaak, kochten, en dat zij dan deze thee voor f 8 of meer bij hun relaties aan den man brachten. Eenige weken geleden kwam de rijkspolitie achter dezen clandestienen handel en zonder dralen werden de agenten geschorst en was tegen tien tot twaalf kopers proces-verbaal opgemaakt.

Allereerst had zich voor den politierechter te verantwoorden de agent H.A. H., die volmondig toegaf uit winstbejag aan dezen kettinghandel te hebben deelgenomen. Hij betreurde het ten zeerste en zeide zeer veel spijt te hebben zich in deze affaire te hebben gemengd. Ook de volgende verdachte, de agent C. B., betuigde zijn spijt over de gang van zaken en vond het nog het ergste dat hij nu zijn betrekking zal verliezen.

De officier van justitie zeide in zijn requisitoir, dat wanneer men agenten van politie niet volkomen kan vertrouwen, zij niet geschikt zijn hun functie verder uit te oefenen. De grootste straf zal nog wel komen, aldus spr., omdat na deze schorsing wel ontslag zal volgen. In verband hiermede wilde spr. geen gevangenisstraf eischen. Hij vorderde een boete van f 25, subs. tien dagen.

Hierna kwam de hoofdschuldige, de 43-jarige melkhandelaar H. V. voor den rechter, die wegens het ongeoorloofd handelen in thee f 300 boete of dertig dagen hechtenis tegen zich hoorde eischen. De politierechter veroordeelde hem tot 150 gulden boete, subs. een maand hechtenis. De medewerker van V., de pluimveehandelaar Th. van H., die de thee van H. V. voor f 380 had gekocht en de partij weer had verkocht voor f 455, hoorde tegen zich eischen f 200 boete, subs. 40 dagen hechtenis en werd veroordeeld tot f 75 boete of een maand hechtenis. Vijf andere verdachten, resp. een autoslooper, een melkslijter, een groentenhandelaar en een bakker werden veroordeeld tot een boete van f 10 subs. 5 dagen met verbeurdverklaring van de in beslag genomen hoeveelheden thee.

De gendarmerie van Zuilen in 1943. Onder andere de heren Post, Versteeg, v. d. Tang, Bron, de Ruijter, Zegwaard en  v. d. Brink. Zoals u ziet was er een duidelijke hiërarchie onder de manschappen. De inspecteur op een stoel met armleuningen, de brigadiers op eenvoudige stoelen naast hem. De ‘gewone’ agenten staan erachter. Ook zien we twee rechercheurs ‘in burger’. Maar, in zo’n dorp als Zuilen, zal dát niet zoveel uitgemaakt hebben.